Hofgeluk

  Wat een herfst weer vandaag! Regen, regen en nog eens regen. Ik heb binnen wol gesponnen en de strengen buiten gehangen in de regen, zodat het eerste vuil er vanzelf kon uit regenen.  Ook soep maken (erwtensoep, met verse groenten uit denof), strijken, poetsen en stoofvlees maken stonden op mijn takenlijst. En natuurlijk op en neer naar Muzarto. Mare volgt er Beeld en Corneel op zaterdag muziekles. Nog even een bezoekje aan de bib voor een verse stapel boeken. Mare is aan het leren lezen en in de bib zijn er hele leuke boekjes voor beginnende lezertjes. Vanavond hebben we al eentje samen gelezen. Gezellig warm in de zetel bij de kachel (want het is wel kachelweer, hè)  Liefs, Sofie

  Ik spon vandaag verder aan strengen Braaiwolle, zuivere wol van lokale schapen. Het is iets 'vettigere' wol om te spinnen en geeft zo een mooi resultaat. De kleur is zwart/wit. Nu nog wassen en dan kunnen ze gebruikt worden. Ik bracht ook nog een bezoekje aan De Wolboerderij Blij Bezuiden in Koewacht. Daar waren mijn spinnenwielen toegekomen die ik besteld had om les mee te geven. Die starten dinsdag. Het is zo een mooie winkel... zeker een bezoekje waard. En het regent. De herfst is officieel begonnen. Binnen heb ik de kleurtjes veranderd naar oranje, petrol en heb ik mijn gebreidde pompoentjes weer boven gehaald. Ook kaarsjes met kaneelgeurtje mogen niet ontbreken. Gezelligheid! Liefs, Sofie

Wat een mooie laatste zomerdag vandaag. Morgen begint de astronomische herfst. Blaadjes die verkleuren, vroeger donker, paddestoelen die uit de grond schieten. Fijn seizoen. Maar dus vandaag nog genieten van een heerlijk warm zonnetje!  En het is ook een bijzondere dag, want vandaag is het nog precies honderd dagen en dan is het jaar voorbij. De laatste 100 van 2022. Laat elke dag dan maar tellen, toch?! Deze ochtend heb ik samengezeten met de directeur van het Karrenmuseum (ik vervul de functie van voorzitter) om te werken aan het beleidsplan. Vandaag stonden de strategische doelstellingen op het programma. Wat een ei om te leggen... nou ja, zeg maar eieren... en hele nest vol. Een pittige oefening om te doen, maar nodig om constructief te werken aan een uitdagend museum. Mijn hoofd zat vol. Gelukkig kom ik tot rust achter mijn spinnenwiel en van de warmte van de zon. Mooie, uitdagende dag... Liefs, Sofie  

  Een foto van een tijdje geleden toen ik ging spinnen op Studio Ambacht. Een leuke middag. Fijn om met mijn passie naar buiten te komen. Fijn om mensen kennis te laten maken met een ambacht dat al erg oud is. En waar je zelf hele mooie wol mee kan maken om weer mee te breien voor vesten, sjaals, mutsen, dekens,... Vandaag maakte ik nog strengen alpacawol. Grijze, hele zachte. Morgen maak ik nog strengen van schapenwol. Mijn spoelen leeg maken, want mijn wielen verhuizen naar de lokalen van Tatteljee waar dinsdag mijn eerste les start. Hoe fijn is dat! Een droom die uitkomt!  En ook wel een beetje spannend... Liefs, Sofie

Het was geen fijne dag vandaag. Soms is het dan genoeg om er gewoon te zijn. Te luisteren. Sommige dingen kunnen nu eenmaal niet verandert worden.  En dan is de dag voorbij. Op naar een nieuwe met hopelijk wel een paar uur slaap. Liefs, Sofie

  De kachel aan, mijn dekentje dat ik breidde met mijn armen van dikke strengen wol, genietend van een luisterboek. Na een volle dag mijn hoofd leeg maken.  En wat een regenboogweer was het vandaag! Regen met zon. Dat gaf mooie exemplaren dubbele regenbogen. Samen met onze kindjes heb ik er vol bewondering naar gekeken. Het blijft toch iets speciaal. Ook speciaal was de begrafenis van Queen Elisabeth. Ik heb fragmenten gezien. Wat ik vooral onthoud was de sereniteit, de doedelzakspeler die afscheid nam, de dragers van de kist en een familie die afscheid namen van hun moeder, grootmoeder, overgrootmoeder. Indrukwekkend. Liefs, Sofie

Wat een heerlijke rustige zondag. Het regent buiten. Binnen hebben we het lekker gezellig gemaakt met kaarsjes en de kachel die brandt. Een lekker warm drankje is er ook. Ik ben tegenwoordig gek op dirty chai latte. Je koopt dat in poedervorm (een kruidenmengeling), oplossen in melk, melk opschuimen, koffie erop en heerlijk genieten. Op zondag is er ook een stukje taart. Lekker. En we hebben allemaal ons huispakjes aan. Gemakkelijk. Behalve Dieter, want die is aan het werk. Ja, op een zondag met de late shift gaan werken. Het is geen pretje... Ik haak ook verder aan mijn Beatrix blanket. Na een moeizame start lukt het nu aardig. Het patroon begint zich te vormen. Mooi, hè. Vandaag aten we vegetarisch. Spinazieburgers en courgettekoekjes, zelfgemaakt met groenten uit denof. Lekker en het is een welkome, gezonde afwisseling. Al ging het er bij Mare niet zo vlotjes binnen. Ze is niet zo een groeteneter. Ieder zijn voorkeur, toch?! Corneel en Dieter (en ik ook) zijn dan weer wel fan. Las j...

Gisteren maakte ik pompoen oorbellen, vandaag dit leuke heksenhoedje. Om op te hangen aan een slinger of om op te zetten bij Georgette.  Kwestie van beetje bij beetje Halloween in huis te halen.  Ik hoor je denken, Georgette? Dat is onze huismuis! Geen echte (ik ben een beetje bang van muizen) maar eentje die ik breidde, want tijdens de lockdowns knutselden we een huis van karton en die had een bewoner nodig. Van een restje eigen gesponnen wol breidde ik een muis. Corneel en Mare bedachten de naam. Ondertussen maakte Dieter nog meubeltjes (zeteltje, bedje, tafeltje en stoeltjes) en van papier maakten we een kledingskast en een keuken. Ondertussen heeft ze allerlei dekentjes gekregen, sjaals, omslagdoekjes, kleine boekjes en nu dus ook een heksenhoed! Zo leuk om allemaal samen te doen. Ze heeft een plekje gekregen in mijn atelier. En daar woont ze graag. Liefs, Sofie

Ik haakte vandaag dit leuke paar oorbellen. Pompoenen... ik vind het een geweldige vrucht. Super gemakkelijk om te kweken en lekker. Vooral de pompoensoep is hier erg in trek. Ik leg in de herfst ook altijd een paar aan de voordeur om die wat op te leuken. En ja, de herfst komt eraan! Jeetje wat een weer vandaag. Zon, wind, hagel en regen die met bakken uit de lucht viel. Enkele weken geleden kreunden we nog van de hitte. Nu is het van de nattigheid. Erg vind ik het eigenlijk niet. Het hoort er gewoon bij. (Al is een overstroming natuurlijk verschrikkelijk!)  Vandaag heb ik ook voor de eerste keer weer de kachel aan. Gezellige warmte. Mijn dikke sokken en mijn met mijn handen gehaakt dik deken. Heerlijk om onder weg te kruipen. En ja, om in t slaap te vallen... Liefs, Sofie

Laat ons vriendelijk zijn. Vriendeliijk zijn. Het kost niets, het kan een wereld van verschil maken. Ik wil zeker niet wijsneuserig zijn en nee mij valt het ook niet altijd gemakkelijk om kalm, vriendelijk en beleefd te blijven. Zeker als mensen onterecht tegen me tekeer gaan. Maar een vriendelijke goededag tegen een wildvreemde op straat, waarom niet?!  Als we naar school fietsen komen we elke dag een heleboel (vaak dezelfde) mensen tegen. En ja daar zeggen we goededag tegen of een vriendelijk knikje. En ja, het is erg fijn om dat ook (terug) te krijgen, ook al kennen we de mensen niet. Ook in de winkel wens ik de kassabediende altijd nog een fijne dag toe.  En met een alsjeblieft, dankjewel en graag gedaan kom je al een heel eind. Voor mijn gevoel is dat kleine vriendelijke gebaar net nu heel hard nodig. Net nu we in een ongelooflijke moeilijke tijd leven met heel veel armoede, met heel veel zorgen. Net nu hebben we meer dan ooit steun nodig van elkaar. Niet in grootse gebar...

Een maand geleden zaten we nog te kreunen van de hitte, verlangend naar de regen. En voila, geduld wordt beloond, want het regende, pijpenstelen. Niet handig als de school net een fietsuitstap heeft gepland (die heel wijselijk ook werd afgelast), maar de natuur is er zo blij mee. En ik ook. Alles lijkt nu weer, even, groener. Al hangt de herfst ook wel in de lucht. En ook dat vind ik fijn. Gezellige avonden die in het verschiet liggen.  Avonden die gevuld gaan worden met spinnen, want vanaf 27 september geef ik mijn eerste spinles. Wat een uitdaging. Hoe fijn dat ik mijn passie kan en mag delen met anderen. Want dat is het. Een passie.  Vandaag nam ik ook deel aan de Vrouwencirkel. Ja, een vrouwencirkel. En het is alles wat jij net niet denkt. We kennen elkaar niet, maar komen online samen in een veilige omgeving. Wat we gemeen hebben? Vrouw zijn. We luisteren, geven geen oordeel of advies (wat soms heel erg moeilijk is, want de verhalen van anderen kruipen soms erg onder je v...

Wat een rollercoaster aan emoties vandaag. Die eigenlijk al vannacht begon met Corneel die tussen ons in sliep en Mare die huilde in haar slaap. Van de buikpijn. Geen school voor haar vandaag, wel heel veel toiletbezoeken en buikpijn... ze was er erg ellendig door. Gelukkig kon ze terecht bij mijn ouders want we vandaag namen we afscheid van een zeer sterke vrouw die een dappere maar ongelijke strijd voerde tegen kanker. Dat raakt een mens. En het doet beseffen hoe vluchtig ons leven eigenlijk is.  En dan ineens was er ook het telefoontje en kon ik een spinnenwiel kopen. Een hele goede tweedehands en maakte ik kennis met een hele lieve vrouw, om tot de conclusie te komen dat we meer gemeen hadden dan alleen maar een passie voor wol en spinnen. Fijn.  Ik tekende samen met Mare tussen de toiletbezoeken door nog figuurtjes uit 'het eerste stap voor stap tekenboek' uitgegeven bij Lannoo. Leuk, duidelijke tekeningen, stap voor stap uitgelegd. En nu ga ik genieten van een kopje koff...

  Wat een heerlijke zonnige septemberdag! Fijn om de week zo te starten. Ook de kindjes zijn weer goed gestart op school. Het doet me veel als ze met de glimlach naar school gaan.  Mijn spinnenwiel om alpaca garenwol te maken, heeft ook volop gedraaid. Deze week gaan er weer strengen van de spoelen komen. Grijze deze keer.  Vandaag heb ik ook nog rode kool ingemaakt met appeltjes en ajuin uit denof. Het is een werkje maar dan hoef ik deze winter maar de vriezer open te doen en tadaa daar is rode kool om van te eten. Gemakkelijk! Lekker en gezond.  Vanavond ga ik nog verder haken aan mijn deken met scheepjes wol. Het patroon is van Jellina Verhoeff en is terug te vinden in het boek Romance. Gaat mooi worden. Liefs, Sofie

  De herfst hangt in de lucht. Al werden we vandaag verwend met heerlijk nazomer weer. We hielden een thuisdagje. Iedereen een huispakje aan, frietjes op tafel, een gebakje als vieruurtje, buiten spelen, krijttekeningen maken, orgel spelen en ik heb mijn pompoen afgehaakt. Het is supergoed gelukt! Ik twijfel nog of ik het ophang of op tafel leg... maar het is dus pompoentijd. Er liggen er al aan de voordeur, er zitten er al in de vriezer als soep en op denof liggen er nog te groeien. Samen met de lente, is de herfst mijn favoriete seizoen. Dan gebeurt er van alles in de natuur. Bladeren die verkleuren, appels en peren op te oogsten, druiven die rijp zijn, soms hele regenvlagen en ook weer mooi nazomer weer. De eekhoorns die noten en eikels verzamelen. Die laatste vallen dan ook dit jaar met kilo's uit de bomen en bladeren die stilaan verkleuren. Tijd voor lekkere warme drankjes en lekkere appelkaneeltaart. Liefs, Sofie

  Dingen hebben tijd nodig. Geduldig zijn. Van toepassing op het spinnen. Dat vraagt om geduld. Aandacht. Hoe meer aandacht ik besteed aan het kaarden, hoe mooier de draad. En dan rustig spinnen. Het vraagt om concentratie.  Soms is dat wel moeilijk, geduldig zijn. Het liefst zou ik op een dag veel draad willen maken, veel bollen wol, maar dat zit er niet in.  Dus geduld hebben... het is een schone deugd... Liefs, Sofie 

  Vandaag dag op dag 11 jaar geleden zeiden mijn lief en ik 'ja' op de vraag of we samen een leven wilden opbouwen. Een leven met onverwachte wendingen, vol geluk, verdriet en alles wat een leven inhoudt. Was het intens? Ja. Was het mooi? Ja. Waren er mensen die dachten dat het toch niet lang zou duren? Ja. Zou ik terug opnieuw doen? Ja. Een leven samen is verrevan rozengeur en manenschijn. Soms wel. Tuurlijk. Gelukkig maar. En ze zijn omgevlogen. Al die jaren. En hoe blij ben ik om er nog heel veel jaren bij te doen. En het liefst van al zoals het nu is. Allemaal gezond met een fijne plek om te wonen, lieve mensen om ons heen, de dagdagelijkse gewone dingen en vele vele momenen samen rond de tafel. Liefs, Sofie

  Vandaag kreeg ik bezoek. Ze bracht haar spinnenwiel mee en samen hebben we een leuke middag al babbelend en spinnend doorgebracht. Fijn. Samen weetjes uitwisselen over wol, technieken en spinnenwielen. Ook vroeger had het spinnen een sociale functie. In een dorp was er een zogenaamde spinkamer waar vrouwen samen kwamen om te spinnen. Mannen waren er niet welkom. Enkel tijdens de wintermaanden werd er gesponnen, tijdens de overige seizoenen was er teveel werk op het veld.  Dat is mijn droom ook wel. Om samen terug te spinnen. Een avond in de week. Of zoals deze namiddag een paar uurtjes. Dus mocht je zin hebben om samen te spinnen, dan geef je een seintje! Liefs, Sofie

  Wat een dag. Deze ochtend nam ik deel aan de vrouwencirkel geïnitieerd door Tiny Sanders. Een inspirerende vrouw die verbindt in een veilige omgeving.  En vanmiddag was er de hobby rush. Dus onze kindjes gaan brengen en halen naar en van Muzarto, voor dans, muziek en orgel. Ze vinden dat zo leuk. Nog boodschappen doen. Alles oppoetsen want Dieter heeft de muren afgekapt zodat die maandag opnieuw bezet kunnen worden. Ik heb een grond, grondhekel aan dat stof... natuurlijk moest het gebeuren, maar oooh dat stof kruipt echt overal! Samen eten. Nog even buiten voor een frisse neus, onder de douche en dan het moment van de dag. Met iedereen in het grote bed (ons bed) en dan voorlezen uit een boek. Voorlezen, het blijft fantastisch. Samen hele avonturen beleven vanuit ons bed. Samen praten over het verhaal, fantaseren. Ik onderschrijf echt het initiatief kwartiermakers, elke dag een kwartiertje voorlezen. Aanrader! Een fijne afsluiter. Liefs, Sofie

Donder en bliksem... onstuimig weer. Net zoals mijn dag, die compleet anders liep. Soms heb je zo van die dagen. Morgen weer een nieuwe dag. Fijn. En wat ben ik blij met de regen... Liefs, Sofie

  Leren rust nemen... dat is zo een moeilijke les om te leren. Vooral omdat er dan een schuldgevoel de hoek om komt kijken. Een schuldgevoel dat ik lui ben... een heel oud zeer, waar ik niet vanaf geraak. Gaan slapen, de dag afsluiten is zoiets moeilijk. Ik weet wel, het is zeer belangrijk om op tijd te gaan slapen, maar vaak lukt dat niet. Nog even dit, nog even dat, vergaderingen tijdens de avonduren terwijl mijn dag al vaak om 4.00 begint. Ja, dat zijn lange dagen, maar anders krijg ik niet alles gecombineerd. En nee, dat legt mij niemand op. Maar ik wil graag mijn eigen zaak verder uitbouwen, er zijn voor onze kindjes, mijn huishouden doen... nu de kindjes naar school zijn, kan ik ook terug meer overdag doen. Dat wel, al is het vaak, knip en weeral tijd om ze van school te halen. En nee dit is zeker geen klaagzang, verrevan. Maar wel een stilstaan waarom rust nemen zo moeilijk is. Soms is het wel goed om een project even te laten liggen, het even tijd en ruimte te geven. Dat zo...

  Vandaag kon je bij mij een kijkje komen nemen om te leren spinnen, want eind deze maand gaat mijn cursus van start. Zo leuk om mensen te ontmoeten die net als ik een passie hebben voor natuurlijke wol. Want ja in de winkel kan je natuurlijk ook wol kopen en dat is prima, maar eens je gewerkt hebt met zuivere handgesponnen wol, wil je niets anders meer. Het weer zat mee, gezellig muziek, lekkere hapjes. Kindjes waren er ook bij en hebben fijn gespeeld. Mooie dag! (Al ben ik wel een beetje moe en heb ik behoefte aan stilte, rust en een lekker warm bed. Morgen weer een verse dag.) Liefs, Sofie

  Ik kaarde vandaag een hele schapenvacht. Een pittig werkje. Een vuil werkje. Wol sorteren en vervolgens plukje voor plukje kaarden. Zo kan ik morgen demonstreren op de opendeur van Tatteljee vzw, waar ik les geef en kan ik de komende week doorspinnen.  Terwijl ik aan het kaarden was, ging de vraag door me heen 'wat zeg jij tegen jezelf als positieve gedachte?' Een moeilijke vraag. Eerlijk, geen idee... soms zeg ik wel eens tegen mezelf, kom hijs jezelf uit dat bed en begin de dag die vol zit met nieuwe kansen (na de zoveelste slechte nacht) of soms denk ik bij mezelf 'vooral kalm blijven, luisteren en diep ademhalen' als ik een moeilijk gesprek heb. Maar echt zoiets positiefs, nee eigenlijk niet. Doe jij dat? Ik zeg het wel tegen onze kinderen en tegen mijn man. Tegen mijn vriendinnen. En ik uit ook hoe dankbaar ik ben dat ze er zijn. Maar zo tegen mezelf, dat voelt onnatuurlijk. Raar. Mocht je andere ervaringen, gedachten hebben, ik verneem ze graag. Liefs, Sofie

  Vandaag kreeg ik de vraag 'Wat deed je als kind graag?' Ik deed veel graag... TV-kijken, stapels en nog eens stapels boeken lezen, knutselen, handwerken (breien en borduren zat er al vroeg in), kampen bouwen, in de zomer uren op het strand spelen en in de zee zwemmen, playbacken op mijn slaapkamer, muziek maken, verhaaltjes schrijven, plantjes verzorgen, een eigen tuintje, met mijn haan spelen (ik had er eentje van kuikentje af groot gebracht en handtam gemaakt), iets later koken en bakken. Veel van wat in toen leuk vond doe ik nu nog steeds, ook samen met onze kindjes. En ook zij houden ook veel van dezelfde dingen. Morgen start Mare bijvoorbeeld met Beeld aan de Muzarto en voor Corneel start hzt tweede jaar muziek. Waarom dan het plaatje van mijn lunch (omdat het zeer lekker was en er mooi uit zag) maar omdat ik als kind al kon genieten van eten en nog meer van het samen rond de tafel zitten. En ook dat doe ik nog steeds. Samen eten. Samen aan tafel zitten. Samen babbelen o...

En toen was het 1 september. Met vele anderen gingen onze kindjes vandaag weer door de schoolpoort. Een bijzonder moment. Elk jaar ben ik me er dan extra van bewust dat ze groter worden, groeien naar meer zelfstandigheid, ik naar meer loslaten (en toch is die knuffel en kus daar nog, waar ik ook zo blij mee ben). Hoe fijn was het om ze blij, maar heel moe, vol verhalen weer te gaan ophalen. Met Mare haar allereerste huiswerk, het woordje ik. Met Corneel die ook vertelde en weinig overprikkeld was. Ik heb vandaag nog wol verkocht. Hoe fijn is dat. De klant had er al een mooie sjaal meegemaakt, maar ze kwam niet toe. Het weer was fijn, een vriendin kwam zo maar aanwaaien, we zijn yoga matjes gaan kopen (mijn man en ik zijn daar een maand geleden mee begonnen om te ontspannen, gewoon thuis via een app). En ja, er zijn ook zorgen (om de energiekosten, om de boodschappen die maar duurder en duurder worden, om de botheid en zuurheid van mensen), maar vandaag heb ik dat proberen los te laten....