Just singing in the rain

Een maand geleden zaten we nog te kreunen van de hitte, verlangend naar de regen. En voila, geduld wordt beloond, want het regende, pijpenstelen. Niet handig als de school net een fietsuitstap heeft gepland (die heel wijselijk ook werd afgelast), maar de natuur is er zo blij mee. En ik ook. Alles lijkt nu weer, even, groener. Al hangt de herfst ook wel in de lucht. En ook dat vind ik fijn. Gezellige avonden die in het verschiet liggen. 

Avonden die gevuld gaan worden met spinnen, want vanaf 27 september geef ik mijn eerste spinles. Wat een uitdaging. Hoe fijn dat ik mijn passie kan en mag delen met anderen. Want dat is het. Een passie. 

Vandaag nam ik ook deel aan de Vrouwencirkel. Ja, een vrouwencirkel. En het is alles wat jij net niet denkt. We kennen elkaar niet, maar komen online samen in een veilige omgeving. Wat we gemeen hebben? Vrouw zijn. We luisteren, geven geen oordeel of advies (wat soms heel erg moeilijk is, want de verhalen van anderen kruipen soms erg onder je vel), we wenen, we zeggen niets, we zijn aanwezig, we verbinden. Ja, ook online! En daar gaat zo een kracht van uit. Dat geeft inzicht. Rust. Een moment volledig tot jezelf komen. Wetende dat het daar blijft en er geen adviezen volgen, is zo een bevrijding. Ik kan het alleen maar aanraden om eens deel te nemen. Iets delen mag, maar hoeft niet. Je mag ook luisteren. Neem maar eens een kijkje op www.tinysanders.be. Een geweldige vrouw, die initiatief neemt om cirkels in de wereld te zetten. Krachtig, eerlijk, puur. 

Liefs,

Sofie