Een verse start.

En toen was het 1 september. Met vele anderen gingen onze kindjes vandaag weer door de schoolpoort. Een bijzonder moment. Elk jaar ben ik me er dan extra van bewust dat ze groter worden, groeien naar meer zelfstandigheid, ik naar meer loslaten (en toch is die knuffel en kus daar nog, waar ik ook zo blij mee ben). Hoe fijn was het om ze blij, maar heel moe, vol verhalen weer te gaan ophalen. Met Mare haar allereerste huiswerk, het woordje ik. Met Corneel die ook vertelde en weinig overprikkeld was.

Ik heb vandaag nog wol verkocht. Hoe fijn is dat. De klant had er al een mooie sjaal meegemaakt, maar ze kwam niet toe. Het weer was fijn, een vriendin kwam zo maar aanwaaien, we zijn yoga matjes gaan kopen (mijn man en ik zijn daar een maand geleden mee begonnen om te ontspannen, gewoon thuis via een app). En ja, er zijn ook zorgen (om de energiekosten, om de boodschappen die maar duurder en duurder worden, om de botheid en zuurheid van mensen), maar vandaag heb ik dat proberen los te laten. Vandaag waren er onze kindjes die een belangrijke stap hebben gezet.

Liefs,

Sofie