Vandaag ben ik begonnen in het (luister)boek van Brené Brown, De moed van imperfectie. Over moed, kracht, verbondenheid. Over durven zien dat ik imperfect ben om zo dichter tot mezelf te komen. Waarom? Omdat ik al langer komaf wil maken met in de kudde te lopen, omdat ik meer tot mezelf wil komen, meer mezelf zijn met alles wat daar bij hoort. Eerlijk, ik kan soms in heel de drukke maatschappij niet meer volgen. Wat vandaag hot is, is morgen oud en belegen. Soms ben ik zo moe en uitgeput omdat ik dingen doe, ja zeg op dingen, waarvan mijn intuïtie zegt... nee, niet doen! En vaak voel ik me dan leeg en ongelukkig. Al is het, denk ik, een levenslang proces om te gaan, beetje bij beetje.
Ik heb nog een bakje vol gekaard met alpaca en wou spinnen, maar de draad die de spoel laat draaien brak en de man die dat altijd in 1, 2, 3 gemaakt heeft, is terug aan het werk (kindjes helemaal van slag daardoor), dus spinnen zal voor morgen zijn.
En nu ben ik moe, lig ik languit op de bank te wachten tot de man thuis komt om nog even samen te babbelen en dan naar bed...
Liefs,
Sofie
Reacties
Een reactie posten