Dat kopje koffie. 6 augustus 2022

Terwijl de zon langzaam onder gaat, geniet ik onder een dekentje nog even van een kopje koffie. Om alle indrukken van de dag even te laten gaan. 

Ik ga voor in diensten van de kerk en deze ochtend ben ik voorgegaan tijdens een afscheidsdienst. Sereen, eenvoudig. Haar leven was voltooid, zoals de familie het verwoordde. Dznkbaar dat ik hen hierin mocht bijstaan. Vanavond ben ik voorgegaan tijdens een gewone woord - en communiedienst. Ik weet het, dat is voor veel mensen niet evident. En dat hoeft ook niet. Iedereen mag geloven of niet wat hij of zij wilt. Dus ook ik. Wilt dat zeggen dat ik het eens benet de kerk als instituut. Nee. Maar ik geloof wel. En zeker in de boodschap van liefde. Zeker op momenten toen ik me verschrikkelijk verdrietig voelde, na de zoveelste miskraam bijvoorbeeld, vond ik toch troost en werd de liefde met mijn man alleen maar sterker. Vanavond ging mijn overweging (preek vind ik een verschrikkelijk woord) over wat wij in ons dagelijks leven doen voor onze medemens. Hoe wij doorheen onze vele beslommeringen toch kunnen meebouwen aan een liefdevollere gemeenschap. Een thema dat heel actueel is, moeilijk ook. Maar toch denk ik, nee geloof ik, dat hele kleine dagdagelijkse dingen net het verschil kunnen maken. Oprecht vragen hoe het met een ander gaat, de tijd nemen om samen iets te drinken, de tijd nemen om te luisteren naar je kinderen, een goededag zeggen op straat. Naïef? Misschien, maar toch weet ik uit eigen ervaring dat het net die dingen waren die mij ook deugd deden en nog steeds doen. 

Corneel speelde op het orgel tijdens de dienst in de kerk. Wat was ik trots op hem! 

Veel om te koesteren

Liefs,

Sofie